Ton Huijsman - gitaardocent met pensioen

Sinds februari van dit jaar is gitaardocent Ton Huijsman met pensioen. Tientallen jaren ervaring, dat moet een paar mooie herinneringen opleveren. Hoewel hij zeker geen tijd heeft om zich te vervelen, vonden we Ton gelukkig bereid om een aantal van die herinneringen en wijsheden met ons te delen. 

Waar is je liefde voor muziek ontstaan?
"Ik kom uit een muzikale familie. Mijn vader was operazanger, eerst bij de Koninklijke Vlaamse Opera en later bij Opera Forum. Ik ging vaak naar de schouwburg om naar de repetities en de uitvoeringen te kijken. Om zijn studie aan het Amsterdams Conservatorium te bekostigen, zong mijn vader in een zangkwintet dat optrad in de Snip & Snap-revue van Renée Sleeswijk in theater Carré te Amsterdam.

Piet Muyselaar kondigde nog mijn geboorte aan tijdens een optreden: “Hé, ik hoor een baby huilen in Zaandam” (daar ben ik in 1954 geboren).

Mijn zuster Elly speelde altijd piano terwijl onze moeder het eten klaarmaakte. Ik lag dan altijd naar mijn zus te luisteren terwijl ik achter de pianokruk op de grond lag. Je kunt rustig zeggen dat ik in een muzikale omgeving ben grootgebracht en dat muziek mij met de paplepel is ingegoten."

Hoe lang heb je bij CKC & partners (en voorgangers natuurlijk) gewerkt?
"In 1974 ging ik bij de toenmalige ‘Streekmuziekschool Zuid-Holland’ aan het werk als gitaardocent. Deze was toen gevestigd in de Dorpsstraat. Ik zat in het vierde jaar van de vakopleiding aan het Rotterdams Conservatorium. In eerste instantie als vervanger van Corrie den Hengst.

In 1977, nadat ik mijn diploma’s B en C had behaald (tegenwoordig Bachelor en Master) kreeg ik een vaste aanstelling. Dat was toen nog zonder vast urencontract. Ik heb sindsdien alle transformaties die uiteindelijk tot het huidige CKC hebben geleid meegemaakt. Vrij actief mag ik wel zeggen, daar ik enige tijd secretaris was van de Ondernemingsraad."

Kun je je eerste werkdag nog herinneren? Hoe vond je het?
"Mijn eerste werkdag was op een dinsdagmiddag in een oud herenhuis aan de Dorpsstraat te Bleiswijk (toen nog één van de deelnemende gemeentes van de toenmalige streekmuziekschool). 
De kinderen daar hadden eerst les gehad van Jan van der Wal, dus ik moest eerst hun vertrouwen zien te winnen. Dat lukte prima. Binnen no-time was ik ‘hun’ nieuwe gitaarmeester. Ik kan me ze nu nog bijna allemaal herinneren.

Het spannendste was hoe ik Bleiswijk te komen vanuit Rotterdam waar ik toen woonde; ik had geen idee waar het plaatsje lag. Gelukkig was ik op tijd aanwezig op mijn leslocatie.."

Welke leerling of leerlingen zijn je het meest bijgebleven? Waarom?
"Ik kan mij bijna alle leerlingen herinneren, maar er springen er wel een aantal uit. Dat zijn over het algemeen die leerlingen waar ik het langst les aan gegeven heb. Als leerlingen lang bij je blijven doen ze dat omdat er een vertrouwensband is gegroeid. Zij voelen zich veilig bij je. Wat weer een aanleiding is om nog langer bij je te blijven. En nog beter gitaar te gaan spelen natuurlijk, want ze zijn in de eerste plaats gitarist. Maar de vertrouwensband tussen leerling en leraar is essentieel om als musicus te groeien en naar een hoger niveau te klimmen."

Wat vond je het leukste aan lesgeven?
"Ik ben iemand die graag anderen blij en gelukkig maakt. Niets doet mij groter plezier om blije en vrolijke gezichten te zien. De kunst is om je leerlingen dusdanig te prikkelen dat ze met het grootste plezier met hun instrument bezig zijn. Als ze het gevoel krijgen dat het juist het gitaarspelen is dat ze zo blij maakt dan is mijn missie voor die les al geslaagd.

Als ze dan de leskamer uit gaan kijken ze al uit naar het thuis oefenen en naar de volgende les. Ik moet eerlijk zeggen dat me dat niet altijd is gelukt. Zeker niet in het begin (45 jaar geleden). Maar geleidelijk ging het mij steeds beter af, gelukkig."

Wie of wat is je grootste inspiratiebron?
"Mijn grootste inspiratiebron was mijn eerste gitaarleraar, Henk van Schagen in Enschede. Hij bracht mij vooral bij dat om een goede gitarist te worden je vooral je gezonde verstand moest gebruiken. Meer nog dan je vingers. Dat heeft later altijd in mijn lessen doorgesijpeld naar mijn leerlingen toe."

Wat ga je nu doen? Wat zijn je plannen voor de toekomst?
"Op de eerste plaats lekker weer eens gitaar studeren. Dat is met al dat lesgeven een beetje ondergesneeuwd helaas. Verder een paar oude hobby’s weer oppakken zoals goudsmeden, schilderen, fotograferen en (kinder-)verhalen schrijven.

Er zijn nog wel een aantal projecten op mijn websites, www.guitartown.nl en www.demuziekademie.nl die ik moet afronden. Maar dat is vooral ook leuk werk. Tussendoor lees ik natuurlijk mooie boeken en maak ik lange wandelingen in de natuur. Ik ga me dus echt niet vervelen, daar heb ik geen tijd voor."

Wil je ons CKC’ers en Zoetermeerders nog iets meegeven?
"Een grondkenmerk voor grote mensen is dat ze houden van hetgeen ze doen. Hou dus van je vak, hou van je instrument, hou van je school, hou van je werk, hou van alles wat je doet en in de toekomst gaat doen. Dan komt het helemaal goed, als bij toverslag."

Hieronder foto's van Ton die een les geeft aan een basisschoolklas en Ton zoals hij in 2008 op onze website stond - klik op de bolletjes onder de foto om door te scrollen